Eze 13 | PolUGdanska | STEP | I doszło do mnie słowo Pana mówiące:

Ezekiel 13

Rozdział 13

1 I doszło do mnie słowo Pana mówiące: 2 Synu człowieczy, prorokuj przeciw prorokom Izraela, którzy prorokują, i mów do tych, którzy prorokują z własnego serca: Słuchajcie słowa Pana. 3 Tak mówi Pan Bóg: Biada głupim prorokom, którzy idą za swoim duchem, choć nic nie widzieli! 4 Izraelu, twoi prorocy są jak lisy na pustyniach. 5 Nie wstąpiliście na wyłomy ani nie uzupełniliście muru wokół domu Izraela ^a, aby mógł ostać się w bitwie w dzień Pana. 6 Widzą ułudę i kłamliwe wróżby i mówią: Pan mówi, choć Pan ich nie posłał. I dają nadzieję ludowi, że ich słowo się spełni. 7 Czy nie mieliście złudnego widzenia i nie głosiliście kłamliwej wróżby? Mówicie bowiem: Pan mówi, chociaż ja nie mówiłem. 8 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Ponieważ mówicie rzeczy złudne i widzicie kłamstwo, oto ja jestem przeciwko wam, mówi Pan Bóg. 9 I moja ręka będzie przeciwko prorokom, którzy widzą rzeczy złudne i wróżą kłamstwo. Nie będą w zgromadzeniu mego ludu i w poczet domu Izraela nie będą wpisani ^b, i do ziemi Izraela nie wejdą. A poznacie, że ja jestem Pan Bóg. 10 Dlatego, właśnie dlatego, że zwodzili mój lud, mówiąc: Pokój, choć nie było pokoju; jeden zbudował glinianą ścianę, a inni tynkowali ją słabym tynkiem ^c. 11 Mów do tych, którzy ją tynkują słabym tynkiem: Zawali się. Przyjdzie ulewny deszcz ^d, a wy, wielkie kule gradu, spadniecie, i gwałtowny wiatr ją zburzy. 12 A oto gdy ściana runie, czy nie powiedzą wam: Gdzie jest tynk, którym tynkowaliście? 13 Dlatego tak mówi Pan Bóg: W mojej zapalczywości zburzę ją gwałtownym wiatrem; na skutek mojego gniewu przyjdzie ulewny deszcz i na skutek mojego oburzenia przyjdzie wielki grad, by ją zniszczyć. 14 I zburzę tę ścianę, którą tynkowaliście słabym tynkiem, zrównam ją z ziemią tak, że jej fundamenty zostaną odsłonięte, i runie, a wy zginiecie pośród niej. I poznacie, że ja jestem Panem ^e. 15 A gdy dopełnię mojego gniewu nad tą ścianą i nad tymi, którzy ją tynkowali słabym tynkiem, powiem do was: Nie ma już tej ściany, nie ma tych, którzy ją tynkowali; 16 To jest proroków Izraela, którzy prorokują o Jerozolimie i mają o niej widzenia pokoju ^f, choć nie ma pokoju, mówi Pan Bóg. 17 Ale ty, synu człowieczy, zwróć swą twarz przeciwko córkom swego ludu, które prorokują z własnego serca, i prorokuj przeciwko nim; 18 I mów: Tak mówi Pan Bóg: Biada tym kobietom, które szyją poduszki pod wszystkie łokcie rąk mego ludu i robią nakrycia głowy dla ludzi każdego wzrostu, aby łowić dusze! Czy będziecie łowić dusze mego ludu ^g, aby zachować dusze, które przybędą do was? 19 Bo bezcześcicie mnie wobec mego ludu dla garści jęczmienia i dla kęsa chleba, zabijając dusze, które nie powinny umrzeć, a oszczędzając dusze, które nie powinny żyć – gdy okłamujecie mój lud, który słucha kłamstwa. 20 Dlatego tak mówi Pan Bóg: Oto wystąpię przeciwko waszym poduszkom, którymi łowicie dusze, aby je zwieść. Zerwę je z waszych ramion i wypuszczę dusze, które łowicie, aby je zwieść. 21 I rozerwę wasze nakrycia, i wybawię swój lud z waszej ręki, aby już nie był łupem w waszym ręku. I poznacie, że ja jestem Panem. 22 Ponieważ zasmucacie kłamstwem serce sprawiedliwego, chociaż ja go nie zasmuciłem, i wzmacniacie ręce bezbożnego ^h, aby się nie odwrócił od swojej złej drogi, ożywiając go; 23 Dlatego nie będziecie już mieć widzeń złudnych ⁱ i nie będziecie prorokować żadnej wróżby. Wyrwę bowiem swój lud z waszej ręki i poznacie, że ja jestem Panem.